---

---

---

Wideo-podcast powstał na podstawie artykułu:

Piotr Witek, Strategies of Historicization of the Presented CinematicWorld and Film Narrative in Historical Cinema. An Analysisof the Phenomenon on Selected Examples, „Res Historica” 2020, 50, s. 573-604.

---

„Historia na ekranie”. Odcinek 4 – Strategie uhistoryczniania filmowego świata przedstawionego i narracji filmowej w kinie historycznym – Muzyka

Autor: dr hab. PIOTR WITEK

„Historyczność narracji filmowej oraz świata przedstawionego może manifestować się poprzez audio-sferę, np. muzykę.”

***

W podcaście wykorzystano na prawie cytatu fragmenty ścieżek dźwiękowych z analizowanych filmów:

The Dirt, USA, 2019, dir. J.J. Tremaine.

Yesterday, Poland, 1984, dir. R. Piwowarski.

Człowiek z marmuru [Man of Marble], Poland 1976, dir. A. Wajda.

Na poszczególne ścieżki dźwiękowe składają następujące utwory muzyczne:

Budujemy nowy dom [We Are Building a New Home], 1949, lyrics: W. Stępień, music: Z. Goz-dawa.

Girls, Girls, Girls, album: Girls, Girls, Girls (1987), Mötley Crüe.

Love Me do, album: Please Please Me (1963), The Beatles, autorzy: Jhon Lennon, Paul McCartney.

And I love Her, album: A Hard Day’s Night (1964), The Beatles, autorzy: Jhon Lennon, Paul McCartney.

Pochód przyjaźni [The March of Friendship], 1951, lyrics: E. Fiszer, music: T. Sygietyński, J.T. Klukowski.

Shout at the Devil, album: Shout at the Devil (1983), Mötley Crüe.

Służba Polsce [Service for Poland], 1951, lyrics: S. Wygodzki, music: W. Lutosławski.

Warszawski dzień [A Warsaw Day], 1964, lyrics: S.R. Dobrowolski, music: T. Sygietyński.

***

Prawo autorskie i prawa pokrewne.

Art.  29.  [Prawo cytatu]Wolno przytaczać w utworach stanowiących samoistną całość urywki rozpowszechnionych utworów oraz rozpowszechnione utwory plastyczne, utwory fotograficzne lub drobne utwory w całości, w zakresie uzasadnionym celami cytatu, takimi jak wyjaśnianie, polemika, analiza krytyczna lub naukowa, nauczanie lub prawami gatunku twórczości.

PIOTR WITEK

Odcinek 3 – Strategie uhistoryczniania filmowego świata przedstawionego i narracji filmowej w kinie historycznym – język

Ważnym elementem strategii uhistoryczniania filmowej narracji i świata przedstawionego jest język, jakim posługują się postaci na ekranie. Bardzo często się zdarza, że w filmach opowiadających o epokach dawniejszych – starożytności czy średniowieczu – bohaterowie mówią językiem współczesnym. W produkcjach Hollywood jest to język angielski w obrazach europejskich są to języki narodowe poszczególnych kinematografii – francuski, hiszpański, rosyjski, polski, itd.

W podcaście jako cytaty źródeł poddanych analizie wykorzystano fragmenty ścieżek dźwiękowych z następujących filmów:

(1) Quo Vadis, USA, 1951, dir. M. LeRoy,

(2) Quo Vadis, Poland, 2001, dir. J. Kawalerowicz,

(3) The Passion of the Christ, USA, 2004, dir. M. Gibson,

(4) Gniazdo [The Cradle], Poland, 1974, dir. J. Rybkowski,

(5)Potop [The Deluge], Poland, 1974, dir. J. Hoffman,

(6) Wielki bieg [The Great Race], Poland, 1981, dir. J. Domaradzki.

---

PIOTR WITEK

„HISTORIA NA EKRANIE”. Odcinek 2 – Strategie uhistoryczniania filmowego świata przedstawionego i narracji filmowej w kinie historycznym. Sceneria, scenografia, kostiumy.

Historyczność narracji filmowej i świata przedstawionego manifestuje się w tym przypadku między innymi poprzez trzy podstawowe elementy: scenerię, scenografię i kostiumy. Rozpoznanie ich jako historycznych (oznaczających przeszłość) pozwala uznać narrację filmową i ekranowy świat przestawiony za historyczne.

PIOTR WITEK

„Historia na ekranie”. Odcinek 1 – Strategie uhistoryczniania świata przedstawionego i filmowej narracji w kinie historycznym. Wprowadzenie.

Historia stanowi wdzięczny przedmiot zainteresowania kina niemal od początku jego powstania. […] Współcześnie kino historyczne jest przedmiotem zainteresowania nie tylko historyków filmu i filmoznawców, ale także historyków – w tym w szczególności teoretyków i metodologów historii. Traktują oni film jako narzędzie poważnej refleksji o historii i przeszłości stanowiące realną alternatywę dla oficjalnej akademickiej historiografii, a twórców filmowych postrzegają jako niekonwencjonalnych historyków, będących partnerami w debacie o przeszłości i historii dla licencjonowanych badaczy minionych światów.