PIOTR WITEK
Odcinek 3 – Strategie uhistoryczniania filmowego świata przedstawionego i narracji filmowej w kinie historycznym – język
Ważnym elementem strategii uhistoryczniania filmowej narracji i świata przedstawionego jest język, jakim posługują się postaci na ekranie. Bardzo często się zdarza, że w filmach opowiadających o epokach dawniejszych – starożytności czy średniowieczu – bohaterowie mówią językiem współczesnym. W produkcjach Hollywood jest to język angielski w obrazach europejskich są to języki narodowe poszczególnych kinematografii – francuski, hiszpański, rosyjski, polski, itd.
W podcaście jako cytaty źródeł poddanych analizie wykorzystano fragmenty ścieżek dźwiękowych z następujących filmów:
(1) Quo Vadis, USA, 1951, dir. M. LeRoy,
(2) Quo Vadis, Poland, 2001, dir. J. Kawalerowicz,
(3) The Passion of the Christ, USA, 2004, dir. M. Gibson,
(4) Gniazdo [The Cradle], Poland, 1974, dir. J. Rybkowski,
(5)Potop [The Deluge], Poland, 1974, dir. J. Hoffman,
(6) Wielki bieg [The Great Race], Poland, 1981, dir. J. Domaradzki.
